2011 yılından beri UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde bulunan Göbekli Tepe, ilk olarak 1963 yılında İstanbul ve Chicago'dan arkeologlar tarafından keşfedildi. Daha sonra, 1995 yılında, bilim adamları bu yerlerde üç ila altı metre yüksekliğinde ve 40 ila 60 ton ağırlığında T şeklinde neolitik dikilitaşlar ve 12 bin yaşındaki insan şeklindeki figürinler gibi çeşitli eserler buldular.
İsrailli arkeologlar, Türkiye'deki Göbekli Tepe'deki dünyadaki en eski tapınak kompleksinin ana sırlarından birini ortaya çıkardılar. 12 bin yıl önce, o zamanlar için zor olan teknolojiler kullanılarak inşa edildiği kanıtlanmıştır. Bu, bilim camiasında hararetli bir tartışmaya neden oldu. Basit çakmaktaşı aletler, mağara evleri ve mamut avları, Taş Devri insanlarının genellikle hayal ettiği şeylerdir. Ne tarım, ne sığırcılık, ne de çömlekçilik biliyorlardı. Ancak İsrail'den bilim adamları, ilkel insanın yalnızca büyük taş nesneler inşa etmediğini, aynı zamanda karmaşık mimari çözümleri de bildiğini keşfettiler. Neolitik çağda 20 metreye kadar çapa sahip devasa yuvarlak taş yapılardan oluşan kompleks inşa edilmiştir. Kenarlar boyunca beş buçuk metre yüksekliğe kadar anıtsal T şeklinde sütunlar vardır. Her nesnenin kalbinde bir fikir vardır. Bundan önce, insanların tek bir mimari planı kullanmayı yalnızca beş bin yıl önce öğrendiğine inanılıyordu – Stonehenge bunun kanıtı.
En büyük üç dairenin merkez noktalarını birbirine bağlarsanız, bir ikizkenar üçgen elde edersiniz. Ayrıca yapılar hiyerarşik bir düzende düzenlenmiştir. Daha önce bilim adamları, Mısırlıların Giza'daki piramitleri yaratırken bu tür teknikleri ilk kullananlar olduğuna inanıyorlardı.
Ancak şimdi Lübnan, Suriye, Ürdün ve İsrail'de yaygın olan Natufian kültürünün temsilcilerinin sığınaklarını bu şekilde inşa ettikleri ortaya çıktı. Ancak, Türkiye'nin güneydoğusundaki Göbekli Tepe kompleksi tamamen farklı bir seviyede.
Kazıların başladığı 1994'ten şu anki keşfe kadar, yapının karmaşıklığı, iki bin yılı aşkın bir süredir kademeli olarak inşa edilmiş olmasıyla açıklanıyordu. Yeni sürüm – kompleks bir çağda yaratıldı. Taş levhalarda aslanların, boğaların, kuşların, yılanların, örümceklerin görüntüleri açıkça görülmektedir. Neredeyse hiç insan yok, sadece yüzü olmayan birkaç figür var.
Tarihçiler tarafından yaşının 12 bin yıl olduğu tahmin edilen Göbekli Tepe'de yapılan kazılar, bunun hiç de böyle olmadığını, daha önce çok gelişmiş bir uygarlığın yaşandığını gösteriyor. Ve bilim adamına göre proto-uygarlığın kurucularına Neolitik çağ insanları tapıyordu. Ona göre dünyanın en eski dini kompleksi bu "atalar" için inşa edildi. Tanrılar burada çok tuhaf bir şekilde onurlandırılırdı. Birkaç yıl önce, kazılar sırasında çakmaktaşı bıçakların bıraktığı çentikli insan kafatası parçaları bulundu. Kalıntıların analizi, insanların şiddetli bir şekilde öldüğünü gösterdi. Bir versiyona göre, ölüler gömülmedi – vücutları akbabalar tarafından yenildi. Böyle bir ritüel yalnızca bir dinde bilinir – takipçileri İran ve Hindistan'da yaşayan Zerdüştlük.
Kısmalardan biri, birkaç yıl önce zaten bir sansasyon haline geldi. Edinburgh Üniversitesi'nden bir grup bilim insanı, üzerinde başı kesilmiş bir insan vücudunun yanında akbaba ve akrebin tasvir edildiği bir levhayı inceledi. Bilgisayar analizi, önümüzde yıldızlı gökyüzünün bir parçasından başka bir şey olmadığını gösterdi – takımyıldızlar, hayvan şeklindeki sembollerle gösteriliyor. Yani kompleks aynı zamanda bir gözlemeviydi. Ve görünüşe göre, stelin üzerinde sadece yıldızlı gökyüzünün bir haritası değil, aynı zamanda büyük bir felaketin kanıtı da var. Araştırmacılar, yaklaşık iki bin yıl süren küresel bir soğumaya yol açan büyük bir göktaşının MÖ 10.950 civarında düşmesinden bahsettiğimize inanıyor. Bu, Grönland'daki buzulların "yönettiği" gezegenin "iklim kaydından" elde edilen verilerle de gösteriliyor. Uzmanlar, görünüşe göre, bu korkunç felaketin, bu kompleksin inşa edildiği Neolitik kültürün gerilemesine yol açtığına inanıyor.
Ama şaşırtıcı olan şey, varlığının ilk iki bin yılı boyunca tapınak hiç yıkılmadı. Ve MÖ sekizinci binyıl civarında, iyi korunduğu için gömüldü. Bunu neden yaptıkları büyük bir muamma. Belki bilim adamları bunu çözebilir. Şimdiye kadar, Göbekli Tepe'deki devasa ritüel kompleksinin sadece yüzde beşini keşfettiler.
Yıldızlı gökyüzünün haritası olan Göbekli Tepe'deki "Griffin taşı"
Göbekli Tepe bölgesinde Orta Doğu bölgelerini Arabistan, Afrika, Avrupa, Kafkaslar ve Güney Asya ile birbirine bağlayan bir tür din ve göç merkezi ortaya çıkıyor. Eski Ahit'te adı geçen sonraki Harran şehri de bu bölgeye dahildir. Danimarkalı dilbilimci H. Pedersen bir keresinde, en büyük ailelerin birçoğunun ilgisiz olduğu düşünülen dillerinin genetik bağlantısı hakkında bir hipotez öne sürdü. Bu dilleri "Nostratik" olarak adlandırdı (Latince nosterden – bizimki). Sovyet dilbilimci V. M. Illich-Svitych'in çalışmaları, Hint-Avrupa, Sami-Hamitik, Ural, Altay ve bazı dillerin büyük bir Nostratik makro dil ailesinde birleştirilmesinin bilimsel geçerliliğini gösterdi. Bu makro aile, Güneybatı Asya topraklarında ve komşu bölgelerde Üst Paleolitik'te gelişti. Mezolitik'teki son Wurm buzullaşmasının geri çekilmesi ve iklimsel ısınmayla birlikte, Nostratik kabileler Asya ve Avrupa'nın geniş topraklarına yerleştiler; daha önce orada yaşayan kabileleri geri püskürttüler ve kısmen asimile ettiler. Bu tarihsel süreçte, Nostratik kabileler, özel dil ailelerinin oluşumunun başladığı bir dizi izole bölge oluşturdu. Bunların en büyüğü olan Hint-Avrupa dil topluluğu, önce Orta Asya bölgesinde – Kelteminar'ın arkeolojik kültürü, ardından Güney Urallar topraklarında ve ardından Altay'dan "Büyük Bozkır" da oluşmaya başladı. Karadeniz bölgesi. Avrupa'da benzer yapılar var, bunlara halka şeklindeki hendek kültürü deniyor. Almanya, Avusturya, Slovakya ve Çek Cumhuriyeti'ndeki arkeologlar bu tür yaklaşık 150 yapıyı biliyor. Hendeklerin çapları 20 ila 130 metre arasında değişmekte olup, tamamı MÖ 5. binyıla tarihlenmektedir. e. Çevrelerinde aletler, kemikler ve diğer bazı eserler bulundu. Bu yapıların en büyüğü 1990'larda Leipzig'de, bir diğeri ise Leipzig yakınlarındaki Aitra köyü yakınlarında bulundu. Uzun evlerin karakteristik özelliğine sahip yuvarlak hendekler ve bağlantılı yerleşimler bağlamındaki buluntular, bunların yaklaşık 200 yıl boyunca MÖ 4600'e kadar sürekli kullanımda olduklarını düşündürmektedir. M.Ö e. Dairesel hendek yapıcılar genellikle Linear Ware kültürüyle ilişkilendirilir. Görünüşe göre, ortak uzun evlerde yaşadılar ve çiftlik hayvanları yetiştirdiler: sığır, koyun, keçi ve domuz.
