Сагынулар авыр була икән,
Онытулар мөмкин булмаса.
Күңелләрдә калып бер моң булып,
Кабатланып, hаман җырласа.
Еракларда, ләкин якын кебек,
Үтә алмаслык кына аралар.
Калмагандыр артык тирән булып,
Күптән төзәлгәндер яралар.
Язмышларның бизәкләре булып,
Шуңа кабат, тели күңелләр.
Шатланулы офтанулар алар,
Сагынулар кайгы түгелләр.
Сагынулар килә җитәкләшеп,
Моңнар белән күңел тулганда.
Гомернең ул, бәхет урыннары,
Сагынырлыклары булганда.
Сагынма дим, үзем сагынсамда,
Кай якларга күңел тартсада.
Күңел, үтеп адашулар аша,
Узар юлын күптән тапсада.
Иртәләрен карыйм урамнарга,
Тәрәз карышында, юкәләр.
Еллар саен биегерәк булып,
Үсәләрдә алар, үсәләр.
Бөреләнеп юкә чәчәкләре,
Җәйләр уртасында ачыла.
Юкә чәчәкләре шифа бирә,
Җыяр өчен күпләр, ашыга.
Өзмәдем мин юкә чәчәкләрен,
Хозурланып, бары карадым.
Юкәләрне көндә күрә алу,
Шифалырак диеп санадым.
Юкә агачы, чәчәк ата быел,
Биегерәк булып йортлардан.
Күңеленә шифа гына җыя,
Юкә агачын күреп сокланган.
Тамашаны бәйрәм белән бутап,
Барып життек әллә кайларга.
Арты белән халык концерт карый,
Сабантуйлар барган майданга.
Сабантуйлар олы базар кебек,
Кайвакытта йөзләр кызара.
Кайберәүләр анекдотта язган,
Әрмән кебек булып кылына.
Клоуннар, тозсыз булган мәзәк,
Матурлыймы Сабантуйларны…
Әллә алар безне ялгыштыра,
Оныттырып «туйда» булганны.
Милли бәйрәм, милли уеннары,
Саклап килә алган бай мираc…
Онытылып, әллә белмәгәннән,
Калып бара ахыры бик тә аз.
Шаблон белән, венегерет ясап,
Бәйрәм диеп, үтәп чаралар.
Таяк тыгып, аяк арасына,
Атлар булып кемнәр чабалар.
Сабантуйлар шулай картаямы,
«Яңартулар» белән бозылып.
Үтеп бара әллә күз алдында,
Сабантуйлар чоры, узылып…
