Türk dillerinin ve halklarının – onların ana dili olan halklarının gelişimi sürecinde, lehçeler ve diller, bir yandan kökenlerinin birliğinin bir sonucu olarak benzerlikler, diğer yandan da ortak Türk dilinin dağılmasından kaynaklanan farklılıklar ile karakterize edildi – temeller önce lehçelere, sonra ayrı dillere ve dil gruplarına. Türk halkları Altay Dağları bölgesinde geniş bir alanda oluşmakta ve Moğol, Tunguso-Mançu ve Tibet-Çin olmak üzere diğer halk dil gruplarıyla etkileşime girmektedir. "Altay" kelimesi, Moğolca "alt" da Türkçe "altın" – «altın» kelimesine kadar uzanır. "Altan tobci" veya "Altan tobci" ("altın düğme" veya "altın tonoz"), 17. yüzyılın Moğol tarihçesidir. Altay eski zamanlardan beri zengin polimetaller, demir cevheri, cıva ve altın yatakları ile ünlüdür.
Altay Türkleri, Türk olmayanları da dahil olmak üzere kökenlerinden çeşitli kabileleri ve halkları boyun eğdirdiler. Yazılı kaynakların belirttiği gibi, iktidar, büyük hayvan sürülerini toplayan, mallarını yağmalayan ve çiftliğinde köleleri olan kabile soylularının elinde yoğunlaşmıştı. Bu feodal ataerkil birliğin başında kagan vardı. Bununla birlikte, Altay Türkleri ve astları halklarında kabile halkı, pek çok açıdan ilkel bir sosyal örgüt olarak kalmaya devam etti ve modern anlamda hala sınıflar oluşmadı. Devlet, ekonominin aynı gelişimi ile ilgili kabilelerin kırılgan bir birleşmesinden başka bir şey değildi.
M.Ö. 1 binyılın Altay Türklerinin tarihi esas olarak arkeolojik ve yazılı kaynaklardan bilinmektedir. Başlıca arkeolojik kaynaklar gömülerdir ve içlerinde bulunan eşyalardır. Bu süre zarfında, bir erkeği at ve binicilik için koşum takımı ile birlikte gömmek gelenekseldir. Altay Dağı'nın vadilerinde, altında dört köşeli toprak çukurlarının bulunduğu küçük taş höyükler kazılmıştır. Bu çukurlara gömülmüş olanların sırtlarına uzanmış olarak yerleştirildi. Gömülü olanın yanında bir at gömüldü. Bazen mezarlar yüzeyde sadece bir taş halkasıyla işaretlenir. Mezarın merkezinde genellikle soylu bir adamın mezarı vardı ve onunla birlikte gömülü askerlerin veya kölelerin mezarları etrafındaydı. İkincisinin yoksulluğu, merkezi mezarın zenginliğini keskin bir şekilde vurgulamaktadır. Bununla birlikte büyük höyükler de vardır. İçlerinde gömüler, envanterin zenginliği ve cenaze töreninin karmaşıklığı ile ayırt edilir. Mezara okları olan bir titreme, demir bir bıçak, süslü kemerler, eski Türk yazıları olan gümüş kaplar yerleştirildi. Atların iskeletleri bölümlerin arkasında dinleniyordu. Bu tür höyükler, Katanda köyü yakınlarındaki Altay'da, Tuyakht'ta ve Kuzbas'taki Ur Nehri'nde açılmıştır.
Yakutların modern Yakutya topraklarına Türkçe konuşan ataları olan pastoralistlerin penetrasyonu, VI – X yüzyıllardan başlayarak uzun bir süre Baykalya'dan geliyordu. M.Ö. Kurykanlar Hangarda ve Lena'da yaşadıklarında (bu sözde Kurumçin kültürü). Bununla birlikte, buradaki yerlerin Doğu Türk nüfusu da vardı. Demir Çağı'nın en eski yerleşimi, Yakutsk'un aşağısındaki Yuke'de bulunur. Yakutya'nın erken Demir Çağı'nın özgün kültürü, c'nin yakınındaki yerleşimlerle temsil edilmektedir. Lena'nın alt kısımlarındaki Olekminsk ve Sictyak'ın yukarısındaki Mukhtuya. Nüfus avcılık ve balıkçılıkla uğraşıyordu. Yakut halkı, yerel kabilelerin güneydeki Türkçe konuşulan göçmenleri tarafından ele geçirilmesinin bir sonucu olarak Lena'da kuruldu. Yakutların güney atalarının son dalgasının sadece XIV – XV yüzyıllarda orta Temele nüfuz ettiği varsayılmaktadır. Bazı yerel Yakut grupları, örneğin kuzeybatıdaki geyik avcıları Yakutları gibi, bazı evenk gruplarının merkez bölgelerden gelen yakutlarla karıştırılmasının bir sonucu olarak nispeten yakın zamanda ortaya çıkmıştır. Yakutların kamusal yaşamında, doğum düzeninin birçok kalıntıları kalmıştır, doğum intikamı devam etmiştir. Antropolojik açıdan Yakutlar orta Asya'ya ve Baykal mongoloid ırkına aittir. Yaşam alanına göre, kültürel ve gündelik farklılıklar Yakutlar bir dizi yerel gruba ayrılır – Amgin-Lensky, Vilyuysky, Olekminsky, Verkhoyansky, Kuzey. Yakutların ekonomisinde ve maddi kültüründe, Orta Asya'daki çobanların kültürüne benzer özellikler hakimdir, ancak kuzey Tayga unsurları da vardır. 17. yüzyılda Yakutlar, sosyo-ekonomik ve kültürel gelişimlerini hızlandıran Rus devletinin bileşimine dahil edildi. Aynı zamanda, Yakut halk kitleleri, kraliyet yetkilileri, tüccarlar ve kürk satın alan kişiler tarafından acımasız bir baskı, acımasız baskıya maruz kalmaya başladılar.
Kölelik sistemi aracılığıyla feodalizme gelen ülkeler için (örneğin, Çin, Hindistan, İran – Asya'da, İtalya, Fransa, İspanya – Avrupa'da) feodal ilişkilere geçiş, eski çağlarda yaratılmaya başlayan ulusların oluşumunda yeni bir adım anlamına geliyordu. Feodalizme doğrudan ilkel toplumdan gelen ülkeler için (örneğin Avrupa'da – Almanya, İngiltere, İskandinav ülkeleri, Rusya, Çek Cumhuriyeti, Polonya, Doğuda – bazı Türk kabileleri için), kabilelerden ve aşiret derneklerinden milliyetlerin oluşumu süreci feodalizmin gelişmesiyle birlikte başladı. Avrupa ve Asya'da (örneğin Moğol ve bazı Türk kabilelerinde) bir dizi kabile grubu ve dernekte, bu sürecin başlangıcı nispeten geç bir zamana, 13.—13. yüzyıla kadar uzanmaktadır.
