Alle mensen zijn familie! Het is wetenschappelijk bewezen dat de mens een gemuteerde aap is (Homo sapiens), en de naaste verwanten van ons, volgens het gedecodeerde genoom, zijn primaten. Al het andere (creationisme, "selectiviteit" van bepaalde volkeren) is niets meer dan zelfbedrog. De mens verscheen, net als andere wezens, niet als resultaat van "goddelijke krachten", maar alleen als resultaat van mutaties, genetische veranderingen. Een belangrijke mutatie vond ongeveer 2,4 miljoen jaar geleden plaats in een gen dat de ontwikkeling van de kaakspieren regelt en dat bij de moderne mens MYH16 wordt genoemd. Als gevolg van deze schijnbaar onbeduidende verandering in het genoom begonnen de kaakspieren van onze voorouders te verzwakken, wat het gebruik van de eerste werktuigen dwong – een graafstok en een kern (bewerkte steen), het toekomstige prototype van de scepter en koninklijke macht. Het was de verandering in de kaakspieren, die, nadat ze minder krachtig waren geworden, minder druk uitoefenden op de schedel, zorgde voor een andere structuur, waardoor het een veel groter brein kon ontwikkelen, omdat alleen menselijke welpen niet-volgroeide plaatsen op het hoofd hebben ( fontanellen) die na 3-5 jaar strakker worden. Geen enkel ander levend wezen heeft dit! Volgens het laatste wetenschappelijke onderzoek komt de hele moderne, diverse mensheid uit één kleine Afrikaanse stam. Maar er waren andere soorten mensen: Neanderthalers, Pithecanthropes, Sinanthropes en anderen, sommigen stierven uit, sommigen geassimileerd met Homo sapiens.
Er is ook een wiskundig bewijs van verwantschap, in dit geval in termen van een exponentiële toename van het aantal familieleden (met een gemiddeld verschil tussen generaties van 25-35 jaar): elke persoon heeft er 1, twee ouders hebben er 2, ze hebben ook twee ouders, dat wil zeggen vier 4, verder 8, 16, 32, 64, 128, 256, 512, 1024, 2048… 8 589 934 592 Met andere woorden, 1000 jaar geleden had elke levende persoon meer voorouders dan nu leeft op de hele wereld. Het antwoord op de paradox is simpel: in feite zijn er vele malen minder voorouders, omdat mensen incestueuze contacten (incest) aangingen, vaak zonder het te vermoeden. Als je teruggaat naar meer oude tijden, dan zullen er natuurlijk nog meer voorouders zijn.
Sommigen geloven dat oude mensen in China evolueerden van een rechtopstaande mens naar een Aziatische lijn met moderne anatomie. De auteurs van het werk over Homo longi hebben een andere mening: de "drakenman" is een onafhankelijke tak die ongeveer een miljoen jaar geleden in Afrika ontstond.
Zonder analyse van oud DNA in hun handen, pasten wetenschappers de Bayesiaanse benadering toe, een wiskundige methode waarmee je een evolutionaire boom kunt bouwen op basis van heterogene invoergegevens. Volgens berekeningen leefde er al 400 duizend jaar geleden een redelijk mens in China. Dit is in tegenspraak met de eerder verkregen resultaten.
In 1978 werden tijdens opgravingen in de grot van Apidima in Noord-Griekenland twee onvolledige menselijke schedels en botfragmenten gevonden. Antropologen stelden vast dat de ene toebehoorde aan de vroege Homo sapiens, de andere aan de Neanderthaler. De uranium-thoriummethode toonde de ouderdom van de vondst – 210 duizend jaar. Dit is de oudste intelligente persoon buiten het thuisland van hun voorouders. Sommige onderzoekers betwijfelen echter of de schedels van Harbin en Apidima kunnen worden toegeschreven aan Homo sapiens en bekritiseren de datering.
En hier is een nieuwe sensatie – in Israël, in de Nesher Ramla-grot, werden verschillende schedelfragmenten gevonden van 140-120 duizend jaar oud. Ze combineren archaïsche en geavanceerde kenmerken van Neanderthalers, dus wetenschappers beschouwen ze als een speciale voorouderlijke lijn van dit soort mensen. En gezien de algemene details met nog twee soorten mensen, suggereert de hypothese zichzelf over een speciale lijn van Neanderthaler-voorouders, die ongeveer 400 duizend jaar geleden opviel en zijn bestaan beëindigde in Nesher Ramla. Tegelijkertijd hadden sapiens zich al gevestigd in de grotten ten noorden van hen.
Tot nu toe is de geschiedenis van het menselijk ras nogal complex en nog lang niet voorbij. De reden hiervoor zijn de vele vondsten niet alleen in Europa en Afrika, maar ook in het Midden-Oosten, in China. En dit is natuurlijk niet de limiet. Verschillende graden van conservering, een verscheidenheid aan technieken bieden veel ruimte voor interpretatie. Eén ding is duidelijk: de afgelopen 200.000 jaar werd de planeet bewoond door vele populaties van oude mensen, waaronder Homo sapiens. Ze zijn actief gemigreerd, technologieën uitgewisseld en mogelijk gekruist.
De aarde wordt, of we het nu leuk vinden of niet, bewoond door apen die zichzelf de eerste noemen (primaat van het Latijnse primatus – eerste plaats, anciënniteit) en wat ze ook zeggen, maar de zogenaamde redelijke mensen (Homo sapiens) zijn gewoon een van de 200 levende soorten – van maki's tot mensen in de orde van primaten of apen. Welnu, wat voor soort apen zijn, weten veel mensen tot op zekere hoogte: luidruchtig, luidruchtig, met een kudde-instinct, met een uitgesproken hiërarchisch systeem van dominantie-onderwerping, matriarchaat heerst bij veel soorten apen. Emoties, grimassen, clownerie, enz. bij apen overheersen gevoelens vaak boven rede. Dit alles vindt plaats in de mens, de eerste aap van de planeet.
Vondsten van de overblijfselen van verschillende mensachtige wezens, zoals Pithecanthropus, Cro-Magnons en Neanderthalers, die de moderne wetenschap beschouwt als de voorouders van de mens, zijn niet ongewoon. Dergelijke vondsten worden periodiek door archeologen gedaan in zeer oude lagen – meer dan 30, 50 en zelfs 100 duizend jaar oud.
De moderne wetenschap gelooft dat de schepping van de mens wordt geassocieerd met genetische mutaties, oude virussen. Verschillende virussen die in het genoom van oude mensachtigen (mensachtige wezens) werden geïntroduceerd, leidden tot de vorming van een verscheidenheid aan mensachtige wezens. Hiervan heeft uiteindelijk, in de loop van een eindeloze strijd om het bestaan, de moderne soort, homo sapiens, gewonnen. Tegelijkertijd waren er andere soorten hominide-achtige wezens, studies van recent ontdekte begraafplaatsen in Kenia (Oost-Afrika) geven aan dat homo habilis (bekwame man) en homo erectus (rechtopstaande man) naast elkaar leefden. Ze konden paren, en blijkbaar kwam uit deze promiscuïteit (onbeperkte seksuele relaties) de moderne soort homo sapiens voort. En alle diversiteit van mensachtige wezens, moderne rassen, is het resultaat van een eindeloze strijd om het bestaan, toen mensachtige wezens seksuele contacten hadden met verwante soorten en niet alleen bijvoorbeeld verschillende vormen van seksuele relaties bekend zijn – bestialiteit, necrofilie, homoseksualiteit , enz.
