© Райса Каримбаева, 2021
ISBN 978-5-0053-3910-2
Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero
Бұл менің қазақ тіліндегі алғашқы жинағым. Әдетте мен орыс тілінде жазамын. Бірақ бүгін мен бұл дәстүрді өзгерту туралы шешім қабылдадым. Сізге ана тіліңізді үйрену керек. Менің алғашқы жинағыма әдебиеттің әр саласынан алынған әртүрлі оқиғалар: сатира, юмор, фантастика кірді, тіпті балаларға арналған бір-екі әңгімелер бар. Сізге ұнайды деп үміттенемін. Болғаннан рахат алыңыз!
Мен сізге бақыт тілеймін!
***
Менің бір танысымды сәттерді қолмен айтуды өтініп, сыған әйел тоқтатты. Ол оған барлық шындықты айтуды талап етті және оның көздеріне иттер ғана иесіне қарай алатындай адал, абыройлы және тіпті адал қарады. Менің досымның көзі жанып кетті. Ол мәселені тез арада өз қолына алды, тітіркендіргіш сығандарды өзіне сәуегейлік айтуға шақырды және жолда ойлап тауып, сандырақтарды тоқи бастады. Немесе ол оған шындықты айтты, немесе басқасын білмеймін, бірақ факт сақталады: сығандар сұмдықтан абдырап, анамның ақталған ас үйінен гөрі бозарып кетті, көздерін жауып, артқа қадам басып, … бұрын-соңды болмаған сұмдықтың айқайы одан тез қашып кеткендіктен, өкшелері жарқ етті! Мен ол жерде оған не айтқанын сұрағанымда, ол мүлдем есімде жоқ деп оны жоққа шығарды…
Әлемде таңғажайып адамдар өте көп, олардың барлығы дерлік Гиннестің рекордтар кітабына енген. Вима Хоф, ер адам, суықты мүлде сезбейді. Ол мұзда киімсіз, тек шортпен өмір сүре алады. Оның үстіне оның денесі суықтан зардап шекпейді. Ғалымдар оны зерттеп, Гималай тау шыңын ешқандай киімсіз бағындырғаннан кейін ешқандай өзгеріс таппады. Ресейде өте икемді орыс қызы тұрады. 10 жылдан астам уақыттан бері ол осы барды ұстайды. Сіз оның қыңырлығына қарасаңыз, ол сыпайы болады. Деббидің магнит өрісіне аллергиясы бар. Ол телефон, микротолқынды пеш бар жерде бола алмайды. Ол қалалар мен ауылдардан алыс, электр қуаты жоқ жерде тұрады. Бұл таңғажайып адамдардың тізімін шексіз жалғастыруға болады. Сонымен қатар басқа адамдар – жүрегі ашық адамдар да бар. Олар қандай да бір себептермен Гиннестің рекордтар кітабына жазбайды. Бекер,
Біздің үйде Шу қаласында, Шакировада Зейнеп есімді қыз тұрады. Адам оған не келсе де, ол оған әрдайым мейірімділікпен қарайды. Егер ол бір кездері оны қорлаған болса да, ол оған әрқашан ешқандай кесапатсыз бір үзім нан береді. Сондықтан әкесі оны оқыды, ал ол мұны ұлына үйретеді. Ол: «Егер ол саған айқайласа, оған бір үзім нан бер, егер ол ұрса, оған бөлке бер» дейді.
Бірде Зейнеп жұмыстан үйге келе жатты. Ол моншада техник болып жұмыс істеді. Қатты шаршадым. Кенеттен, ешқандай себепсіз, бір әйел оны қандай да бір сұмдық үшін айыптап, жұдырығымен ұрды. Дәл есімде жоқ, бірақ оны Зейнеп бүкіл аймақты өсек таратты деп айыптады. Ал бұл ханымға шынымен ұнамайды. Ол айқайлап, ант берді, оны барлық аудандар естіді. Қарап тұрғандардың көпшілігі олардың айналасына жиналып үлгерді. Олар қарап отырды және тек отқа май құйды. Олар екі әйел қалай төбелеседі деп ойлады. Егер Зейнеп үндемеген болса, олар соғысатын еді. Бірақ Зейнеп үндемеді, монологын аяқтаған соң, ол сөзін жерге тастамай үйіне қайтты. Зейнеп кішкентай ұлымен жалғыз тұратын. Сондықтан ол өзінің көз жасын балаға көрсеткісі келмеді. Ол көз жасын сүртіп, жымиды да, ештеңе болмағандай үйге кірді. Бір ай өтті, мүмкін екі, бұл оқиға ұмытыла бастады. Оның есігі қағылғанға дейін бәрі әдеттегідей ағып жатты. Есікті ашқанда, ол оған бір рет соққы берген адамды көрді. Адам басын иіп тұрды. Ол ұялды. Зейнеп оны үйге кіргізіп, шай ішті. Оны құрметті қонақ ретінде кездестірдім. Ол одан сайын ұялып, жылап жіберді. Ол оны қарындасындай құшақтап жылады. Шай үстінде ол ақша керек екенін айтты. Анасы қайтыс болды, оны жерлеу керек, қарыздар өте көп және олар енді кез келген дүкенде немесе достарында ақша қарыздамайды. Неге екені белгісіз, осы қиын сәтте барлығы одан бұрылып кетті. Енді Зейнеп соңғы үміт болды. Зейнеп, көп ойланбастан, оған пәтер үшін жинаған барлық жинағын берді. Ол үйден бөлме жалдады, өзінің бұрышы жоқ. ажырасқаннан кейін бәрі күйеуіне кетті, ал ол және оның баласы бұрыштарда тығылып қалды. Оның көптен бері жинап келе жатқан бұл жинақ ақшасын өзі жақсы білмейтін және онымен мүлдем араласпайтын әйелге ешқандай арам ниетпен берді. Бұл жай өкінішті және ол қолдан келгенше көмектесті. Оның есеңгірегенін айту ештеңе емес. Ол Зейнептен сұрады ма? «Неге маған көмектесесің, өйткені мен сені аздап ұрдым?» Оған Зейнеп жай ғана жымиып, оған ешқандай реніш білдірмейтінін айтты. Сонымен, Зейнеп екеуі жақын дос болды және әлі де дос.
Қоңыраулы сағат қоңырау соғады, абыржулы!! Бүкіл үй үшін! Мен өтірік айтамын және қозғалмаймын. 5 минуттай ұйықтаңыз. Мен 40 минут ұйықтадым, төсектен секірдім, шалбарымды артқа қойдым, сүріндім, жерге құлап түсіп, жым-жырт ант бердім, тістерімді тазалаумен жүрдім, жол бойында мысықтардың құйрығын бастым. Ол айғайлайды, мен қорқынышпен айқайлаймын, өйткені мен өзім қорқатынмын. Тісті тазартудың орнына паста жұтып қойды, көйлегіме ыстық шай төгілді. Бір рет. Мен пәтерден бес-тоғызда жүгіріп шығып, аялдамаға асығамын. Автобус мұрын астынан кетеді, есік дәл мұрынның алдында тарсылдап, автобус кетеді. Мен оған тоқта деп айқайлаймын, бірақ ол естімейді. Мен айналама қараймын. Мен әдемі, ұзын аяқты аққұбаны көремін. Әдемі қыз!! Ол маған күлімсіреді!! Оның маған қарап күлетінін елестетіп көріңізші! Міне сәттілік!! Мен де оған күлімсіреп тұрмын! «Сол кезде машина келіп, оны алып кетеді. Мен күрсініп, витринаға қарап тұрмын. Айнамен мен өзімді пижамамен және тәпішкемен көремін..
Содан кейін көлік лужық арқылы үлкен жылдамдықпен өтеді. Шашылды!! – және бүкіл луж душтың астында тұрғандай, менің үстімде болды. Ол абдырап, ренжісіп жылап жібере жаздады. Мен иіскеп тұрмын. Бірақ сол кезде жанашыр әже себетке толы гүл себетін алып келіп, бәлішті мұрнымның астына қояды.
– Жей бер, немере, – дейді ол – Меніңше, сенің қарның аш, а?
Мен өзімді қатты қуандым, білесіз бе. Кем дегенде бір адам маған түсіністікпен қарады. Мен пирогты алып жеймін, үлкен кесектермен шағып аламын. Ол қарайды және жымиды. Мен ешқашан өзімді мұндай жақсы сезінген емеспін. Содан кейін ол мені қолтықтап алып, автобусқа отырғызады. Мен эмоциямен көптеген көз жасымды төгдім. Біз онымен автобусқа барамыз, біз оның жанында отырмыз. Мен пирог жеймін, ол маған, сосын терезеге қарайды. Пейзажды тамашалайды. Мен қайда бара жатқанымды ұмытып кеттім. Міне автобус аялдайды, біз түсеміз. Тағы да ол қолын ұстап, қырыққабат қосылған пирогты шығарады. Оның пирогтары өте дәмді! Біз орманда ағаштан жасалған қоршаулы қоршау бар үйге жақындаймыз. Мен өзіме келе бастадым.
