Urang indonésia modéren Nyaéta Urang Jawa, Sunda, Madurun, Melayu Di Brunei, Indonésia, Malaysia jeung Singapura, Miningkabau, Boogie, Makassar, Batak, Bali jeung nu lianna. Basa-basa masarakat Filipina kagolong kana kelompok anu sami: Tagalog, Visaya, Ilok, Bicol, Banjar, Ifugao, jsb. Basa-basa indonésia ogé dipaké ku sakelompok urang gunung Di Taiwan (Rusia henteu mikawanoh Taiwan salaku nagara nu merdika, tapi nganggap éta bagian Ti Républik Rahayat Cina) Gaoshan, Chams di Vietnam kidul jeung Kamboja, Madagaskar Madagaskar (Malgashi). Basa austronesia ogé diomongkeun ku kalolobaan masarakat Indonésia. Basa austronesia ogé ilahar di kalangan masarakat Oséania. Ieu rupa-rupa Bangsa Melanesia di sababaraha wewengkon Di Nugini Jeung Nusantara Bismarck (Papua Nugini), Kapuloan Solomon, Vanuatu, Kaledonia Anyar, Fiji, Urang Mikronesia Di Caroline, Marshall jeung pulo-pulo séjénna, urang Polinésia Di Tonga, Samoa jeung loba nusantara séjénna.
Dina harti modéren, kabéh jalma anu nyarita basa-basa Kulawarga Basa Malayu-Polinesia, sumebar di luar nusantara Melayu, ngahiji jeung Urang Indonésia. Dina karya-karya antropolog, istilah "Indonésia" dilarapkeun henteu ngan ukur pikeun populasi Indonésia, tapi ogé pikeun populasi Pangkolotna Di Asia Tenggara (bareng jeung istilah "Vedda-Indonésia"). Populasi pribumi kapuloan Indonésia, Semenanjung Malaka utamana diwangun ku suku Jeung kabangsaan Melayu, nu ngaranna Kapuloan Ieu Malayu.
Ku alatan éta, konsép "Malays" ngawengku pamahaman beda, ieu ngaran saméméhna ilahar rahayat Asia Tenggara anu nyarita basa cabang Indonesia, ieu komunitas étnis Di Malaysia, Indonesia (utamana di pulo Kalimantan Jeung Sumatra), Thailand, Singapura, Brunei, Timor Wétan. Tetum (Tetun) nyaéta basa Austronesia Tetum, basa resmi jeung salah sahiji tina dua basa resmi Timor Wétan, babarengan jeung basa portugis.
Ku jenis rasna, Urang Melayu kaasup Kana Mongoloid kidul, nu mangrupa bagian tina kompleks ras Asia Kidul, nu sumebar di Indochina. Dina penampilan fisik populasi Melayu di wewengkon tengah pulo, aya sababaraha ciri populasi Pangkolotna Negroids jeung Vedds.
Ti abad ka-15, Islam geus jadi agama dominan di pangéran-pangéran Indonésia; Brahmanisme, Budha jeung Kristen geus sumebar. Kapercayaan agama primitif masih dilestarikan di Kalangan Dayaks, Bataks, Minangkabau: kapercayaan kana roh, kultus karuhun, salamet totemisme, shamanisme.
Pakaryan utama Urang Melayu mangabad-abad nyaéta tatanén (beras, millet, ubi jalar, kelapa sawit, kacang tanah, buah), pepelakan karét, tebu, kopi sareng tangkal quince, bako dipelak. Tanah ieu dipelak ku bajak, dipelak ku kerbau. Lauk laut jeung walungan maénkeun peran penting dina ékonomi. Sumpitan, hiji blowgun awi, masih dipaké ku warga wewengkon terpencil atawa pulo terpencil pikeun moro. Rupa-rupa karajinan geus lila dimekarkeun: pangwangunan wadah aneh-prau, ukiran kai, anyaman, anyaman bakul jeung topi, keramik, logam, sarta hususna pabrik daggers kalawan wavy melengkung agul – chris. Imah-imah tina awi nu bentukna segi opat jeung hateupna tina awi nu jangkung masih kénéh dipaké pikeun tempat cicing warga di padesaan. Baju khas Urang Melayu nyaéta sarong, lawon anu lega jeung panjang dibungkus pinggul. Boh lalaki boh awéwé maké kaos oblong nu leungeun baju sempit.
Rupa-rupa jenis seni rupa rakyat (arsitéktur, anyaman artistik, perhiasan), puisi lisan, musik, jogét sareng téater parantos ngahontal pamekaran anu luhur di Kalangan Urang Melayu.
Populasi pribumi kapuloan Filipina diwakilan ku tilu jinis antropologis utama: jinis Melayu Mongoloid Kidul (Tagalog, Visayas, jsb.), tipe mongoloid ukuran sedeng, sirah panjang, rambutna lempeng, tapi ampir tanpa zpicanthus, sacara konvensional disebut Indonésia Awal (Ifugao, jsb.), nu mayoritas populasi Filipina modern milik, jeung Pondok, Curly-haired Negroid (aeta jsb). Tapi, sacara étnis, populasi Filipina modéren téh kacida héterogén.
Linguistik komparatif jeung pangwangunan klasifikasi genealogi linguistik penting pisan pikeun ngarti isu-isu ethnogenesis (asal-usul masarakat). Salian ti antropolog, ethografer jeung ahli basa, élmuwan ti loba spésialisasi séjén milu dina ngembangkeun masalah ieu, kaasup sejarawan diajar monumen ditulis, ahli géografi jeung arkeolog anu subyek panalungtikan nyaéta sésa-sésa kagiatan ékonomi jeung budaya masarakat kuna.
Salila Paleolitik Akhir atawa Luhur (Jaman Batu kuno), nu lumangsung sababaraha puluhan rébu taun sarta réngsé kira-kira 16-15 milénium ka tukang, manusa modéren geus pageuh ngawasaan bagian penting Asia (iwal ti wewengkon kalér jauh jeung wewengkon luhur), Sakabéh Afrika jeung ampir kabéh Éropa, iwal ti wewengkon kalér, masih katutupan ku glasier harita. Dina jaman Nu sarua, Australia dicicingan Ti Indonésia, Ogé Ti Amérika, di mana jalma-jalma mimiti nembus Ti Asia Kalér-Wétan ngaliwatan Selat Bering, saméméhna aya hiji isthmus di tempatna, aya ogé bukti Yén Amérika Kidul dicicingan Ti Antartika, saméméhna ogé bisa aya pulo atawa isthmus pulo sempit. Numutkeun hipotésis "kontinuitas linguistik primitif" anu diusulkeun kuographografer Soviét S. P. Numutkeun tolstoy, umat manusa nyarios dina awal sajarahna dina sababaraha basa, katingalina laun-laun silih ngaliwat di daérah anu caket sareng ngabentuk sacara gembleng jaringan kontinyu tunggal ("kontinuitas linguistik").
Konfirmasi teu langsung tina Hipotésis S. p. tolstov nyaéta yén tapak-tapak fragmentasi linguistik kuno di sababaraha nagara geus dilestarikan nepi ka ayeuna. Di Australia, contona, aya sababaraha ratus basa nu teu gampang pikeun ngagambar wates nu jelas. N. N. Miklukho-Maklay nyatet yén di Kalangan Urang Papua Di Nugini, ampir unggal désa miboga basa husus sorangan. Bédana antara basa-basa ti kelompok-kelompok Papua tatangga téh leutik pisan. Tapi, basa-basa kelompok nu leuwih jauh geus béda. Tolstov percaya yén kulawarga basa bisa kabentuk dina prosés konsentrasi bertahap basa individu koléktif leutik, konsolidasi maranéhanana kana kelompok nu leuwih badag nu nyicingan wewengkon signifikan di dunya. Ahli basa séjén nunjukkeun yén kulawarga basa biasana timbul dina prosés pamisahan mandiri hiji basa dasar nalika netepkeun panyaturna atanapi dina prosés asimilasi nalika interaksi sareng basa-basa sanés, anu nyababkeun pembentukan dialek lokal dina basa dasar, anu engkéna tiasa janten basa mandiri.
Pikeun kalolobaan bangsa utama Filipina, hiji désa (barangay) nyaéta hiji désa leuweung nu aya patalina. Urang gunung netep di komunitas leutik. Imahna biasana mangrupa pondok kai segi opat dina palapa luhur. Struktur truss rests dina makuta luhur beungkeutan tina pilar. Balok-balok nu jadi pangrojong lantai disimpen dina hiji incision semicircular dina pilar ieu sarta dihijikeun ka aranjeunna kalawan vines. Lantai dijieun tina awi nu dibeulah. Jandéla jeung panto ditutupan ku tikar awi kandel (ngalawan rayap). Sakapeung, di hareupeun lawang imah, di handapeun lantai, hiji veranda lega disusun dina stilts, ditutupan ku kanopi dua – jeung opat-pitched hateup, paling mindeng dijieun tina daun korma. Veranda naék ku batang awi jeung serif atawa ku tangga nangtung.
