Volgens een weergawe kom die woord "Afrika" van die naam van die Berberstam Van Afrigia, wat in die noorde van die afrika-vasteland gewoon het, was daar ook'n Romeinse provinsie Afrika. Die Romeinse provinsie Afrika is in 146 VC deur Rome gevorm op die terrein van die Kartaginese staat, wat die noordwestelike deel van moderne Tunisië beset het. In die Tyd van die Ryk het Afrika aan die senatoriale provinsies behoort en is Dit deur'n prokonsul regeer. Die Era van die Ryk word gekenmerk deur die bloei van die stedelike stelsel. Stede het die regte van kolonies en munisipaliteite ontvang. Die dominante laag in die stede was Romeinse koloniste en die Romaniese elite van die plaaslike bevolking. Op kulturele gebied het Die Provinsie Afrika gedurende die Ryk'n groot rol gespeel. Maar die inheemse plattelandse bevolking het vreemd gebly aan die latynse taal en Romeinse kultuur. In die 4de-5de eeue . dit het'n gebied geword van groot opstande van slawe en koloniste, wat die Romeinse Ryk grootliks verswak het en tot sy val bygedra het. In die 5de eeu. Vandale het Hulle in Afrika gevestig. In die 6de eeu het die Bisantynse keiser Justinianus daarin geslaag om die kusstrook te herwin, maar Die mag van Bisantium was broos. In die 7de eeu . Die Afrika-provinsie is deur Die Arabiere verower.
In noord-Afrika, terug in die i millennium VC, was daar verskeie onafhanklike state: Kartago, gestig deur mense van Fenisië wat'n Semitiese taal gepraat het naby hebreeus, Mauritanië en Numidië, geskep deur Libiërs. Na die verowering van Kartago deur die Romeine in 146 V. c., het hierdie state, na'n hardkoppige stryd, Romeinse besittings geword. Etlike eeue voor die nuwe era het die ontwikkeling van'n klasgemeenskap op die grondgebied van moderne Ethiopië begin. Een van die state wat hier gevorm is – Aksum – het sy hoogtepunt in die 4de eeu NC bereik . E., toe sy besittings in die weste die Land Meroe in die Nylvallei bereik het, en in die ooste – "Gelukkige Arabië" (moderne Jemen). In die ii millennium N.c. is sterk state in Wes-Soedan (Ghana, Mali, Songhai en Bornu) gevorm; latere state is op die Guinese kus gevorm (Ashanti, Dahomey, Kongo, ens.).), wes van Die Tsjadmeer (state van die Hausa-volke) en in baie ander gebiede van die afrika-kontinent.
Die tale van Die Volke van Tropiese Afrika wat suid van die Semitiese-Hamitiese familie woon, word nou algemeen in twee families gekombineer: Niger (Kongo)-Kordofan en Nilo-Sahara. Die Niger-Kongo-Kordofan-groep sluit die Niger – Kongo-groep in-die mees talle en verenigende groepe: Wes-Atlantiese Oseaan, Mande, Volta, Kva, Benue-kongo en Adamaua-oos. Die wes-Atlantiese volke sluit die groot Fulbe-parodie in, wat in afsonderlike groepe in byna alle lande Van Wes-en Sentraal-Soedan, Wolof en Serer (Senegal), ens. Die Mande-volke (Mapdinka, Bamana, Sonike, su su, Mende, ens.) woon in die boonste strome van die sene-gala en Niger riviere (Guinee, Mali, ens.).), die Volta-volke (Moi, Lobi, Bobo, Senufo, ens.).) in Burkina Faso, Ghana en ander lande. Die Kwa-volke sluit sulke groot volke van Die Guinee-kus in Soos Yoruba en ibo (Nigerië), Akan (Ghana) en Ewe (Benin en Togo); die Fon wat in die suide woon en soms Dahomeërs genoem word, is naby Ewe; die volke wat die Tale (of dialekte) van Die Kru praat, beklee'n ietwat geïsoleerde posisie. Dit is die Bakwe, Grebo, Crane en ander volke wat in Liberië en In die Ivoorkus woon. Die Benuecongo-subgroep word gevorm deur talle volke wat voorheen as'n spesiale Bantu-familie en'n Oostelike Bantoïedgroep geklassifiseer is. Bantu-volke, wat taalkundig en kultureel redelik homogeen is, woon in Die lande Van Sentraal-en gedeeltelik Oos-en Suider-Afrika (Demokratiese Republiek Van die Kongo (voorheen Zaïre), Angola, Tanzanië, Mosambiek, Zimbabwe, suid-Afrika, ens.).). Bantu-taalkundiges word in 15 groepe verdeel: 1ste – Douala, Lupdu, fang ens.; 2de teke, mpongwe, kele; 3de – bangui, pgala, mongo, tetela; 4de – rwanda, rundi; 5de – ganda, luhya, kikuyu, kamba; 6de-nyamwezi, nyaturu; 7de – Swahili, togo, hehe; 8de – kongo, ambundu; 9de-ek is chokwe, luena; 10de-luba; 11de-bemba, fipa, tonga; 12de – Malawi 13de —yao, makonde, makua; 14de – ovimbundu, ambo, herero; 15de – shona, suto, zoeloe, xhosa, swazi en ander .
Bantu-tale word ook gepraat deur groepe Pigmeë van die Kongo-bekken (Efe, Basu a, Bambuti, ens.).), wat gewoonlik as afsonderlike volke onderskei word. Onder die oostelike en sentrale Bantu het Die Swahili-taal die afgelope dekades wydverspreid geword, wat'n merkbare invloed van arabies ervaar het, die aantal mense wat dit praat is 60 miljoen (Die Swahili-volk tel 1,9 miljoen). Die Adamaua – oos-subgroep sluit Azande, cham-ba, Banda en ander in wat in Sentraal-en oos-Soedan woon.
Die Kordofan-groep, relatief klein in getal en in die gebied wat dit beslaan, sluit Die volke Van Koalib, Tumtum, Tegali, Talodi en Katla (Republiek Soedan)in,
Die Nilo-Sahara-familie word verteenwoordig deur groepe: Songhai, Saharan, Shari-Nile, sowel as twee taalkundig afsonderlike volke Maba en For (Fur). Die Songhai sluit die Songhai self in, sowel as die Djerma en dandy wat die oewers van die middelste Niger bewoon; die Sahara-groep sluit die kanuri, Tuba (tibbu) en Zaghawa in, wat langs die oewers van die Tsjadmeer en in Die Sentrale Sahara woon. Die belangrikste Shari-Nile groep in hierdie familie sluit Die Oos-Soedanese volke (Dinka, Puer, Luo, Bari, Lotuko, Maasai, nuba, of Nubiërs, ens.) in.), wat voorheen in'n onafhanklike Nilotiese familie ingesluit is; Sentraal-Soedanese volke (Bagirmi, Morumadi), Berta en Kunama volke. Die mense van hierdie groep woon in die noorde van Zaïre en in die suide van Soedan. Die Morumadi-tale word deur Pigmeestamme (Efe, Basua, ens.) gepraat.).
